Η πρώτη αποστολή

Τον Ιανουάριο του 2009, λίγες μέρες μετά την εκεχειρία, ο Σωτήρης Καραλής -τοπογράφος μηχανικός, μέλος των ΜτΓ- επισκέφθηκε τον δήμο της Γάζα στο πλαίσιο μίας ευρύτερης ελληνικής αποστολής. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του διαπίστωσε από κοντά πως η καταστροφή των αστικών υποδομών -κυρίως των κτιρίων- είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Βομβαρδίστηκαν νοσοκομεία, σχολεία, το Κοινοβούλιο, το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο, το δημαρχείο, οι αποθήκες τροφίμων της UNRWA(United Nations Relief and Works Agency), αστυνομικά τμήματα, δημόσιες υπηρεσίες, τζαμιά, σπίτια και βιοτεχνίες όπως μηχανουργεία και συνεργεία αυτοκινήτων.

Ο απολογισμός είναι 21.000 σπίτια κατεστραμμένα, εκ των οποίων τα 4000 ολοκληρωτικά. Οι άστεγοι υπολογίζονται σε 100.000 ανθρώπους (περίπου 8% του πληθυσμού της περιοχής). Οι περιοχές που έχουν πληγεί ιδιαίτερα είναι στα βόρεια περίχωρα της πόλης της Γάζα στους προσφυγικούς δήμους της Τζαμπάλια και της Μπέιτ Χανούν καθώς και στη Ράφα. Σημαντικά έχει πληγεί και η στοιχειώδης αγροτική παραγωγή: Καταστράφηκαν πολλά ορνιθοτροφεία, μοναδική πηγή ζωικών πρωτεϊνών για τον πληθυσμό της Γάζα και οι οπωρώνες με λεμονιές και άλλα εσπεριδοειδή.

Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης έγινε η πρώτη επαφή με τις τοπικές αρχές -κυρίως με το διοικητικό προσωπικό του δήμου της Γάζα.

Η δεύτερη αποστολή

Τον Μάρτιο του 2010, ύστερα από συνεχή επικοινωνία με το δήμο της Γάζα οργανώθηκε μία δεύτερη αποστολή. Αυτή τη φορά η ομάδα αποτελούνταν από πέντε μηχανικούς διαφόρων ειδικοτήτων: το Σωτήρη Καραλή (τοπογράφο μηχανικό), τον Παναγιώτη Δημητριάδη (πολιτικό μηχανικό), τη Βούλα Ζώταλη (χημικό μηχανικό), το Βασίλη Σερμπετζόγλου (μηχανολόγο μηχανικό) και το Γιάννη Ταυλίκο (ενεργειακό μηχανικό και μηχανικό λογισμικού). Η αποστολή έφτασε με επιτυχία μέχρι τα σύνορα της Αιγύπτου με τη Λωρίδα της Γάζα. Παρόλες τις επίμονες προσπάθειες πίεσης προς τις Αιγυπτιακές αρχές τα σύνορα παρέμειναν κλειστά ως προς όλες τις ξένες αποστολές –ακόμα και ως προς μέλη του Κοινοβουλίου της γειτονικής Ιορδανίας. Ωστόσο μπόρεσαν να φτάσουν στον δήμο της Γάζα τα όργανα μέτρησης ποιότητας νερού (πεχάμετρο και οξυγονόμετρο), προσφορά του Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος του ΕΜΠ.

Επιδίωξή μας είναι η επανάληψη της αποστολής μέσα στους επόμενους μήνες προκείμένου να ξεκινήσει μία συνεργασία μεταξύ των δύο μερών με σκοπό την κάλυψη των τεχνικών κυρίως αναγκών των κατοίκων της Γάζα.

Η τρίτη αποστολή

Τον Μάιο του 2010 συμμετείχαμε στην αποστολή της Πρωτοβουλίας “Ένα καράβι για τη Γάζα”. Ο Θάνος Πετρογιάννης , πολιτικός μηχανικός, επιβιβάστηκε στο επιβατικό πλοίο “Σφενδόνη” το οποίο μαζί με το “Ελεύθερη Μεσόγειος” αναχώρησε στις 25 Μαίου από την  Ελλάδα με σκοπό να σπάσει το θαλάσσιο αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζα. Μαζί του μετέφερε μία μήτρα κατασκευής πλίνθων που συνοδευόταν από ένα εγχειρίδιο χρήσης το οποίο είχαμε συντάξει ύστερα από εργαστήρια που πραγματοποιήσαμε με την ομάδα ‘Αρχιτεκτονική χωρίς σύνορα’ (για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ). Η κίνηση αυτή είχε συμβολικό χαρακτήρα, αλλά και μία πρακτική διάσταση. Μέλη μας που είχαν επισκεφτεί τη Γάζα παλιότερα, μας είχαν μεταφέρει εικόνες πολυώροφων βομβαρδισμένων κτηρίων, στα οποία οι τρύπες στην τοιχοποιία καλύπτονταν πρόχειρα (μουσαμάδες κλπ). Οι ωμόπλινθοι θα μπορούσαν να δώσουν μία προσωρινή λύση, σε μία περιοχή που δεν μπορούσε προμηθευτεί υλικά από τον έξω κόσμο. Άλλωστε όπως διαπιστώσαμε και από δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, οι κάτοικοι της περιοχής είχαν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή σε μονώροφα κτήρια, πολλές φορές με πρόχειρο τρόπο.

Δυστυχώς τα καράβια δέχθηκαν την επίθεση του Ισραηλινού Ναυτικού με αποτέλεσμα να μην φτάσουν στον προορισμό τους και να σκοτωθούν 9 ακτιβιστές.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε το παρακάτω blog στο οποίο τα μέλη που συμμετείχαν στις αποστολές περιγράφουν τις εμπειρίες τους και εκθέτουν τις απόψεις τους, http://engoegaza.blogspot.com/